Η ΚΟΙΝΩΝΊΑ ΠΟΥ ΈΡΧΕΤΑΙ
Γιώργη Χολιαστού
ΑΠΑΝΤΑ
Ζ' ΔΙΑΦΟΡΑ
4. Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ
Δυο φίλοι κάθονται σε μια πλατεία και παρακολουθούν ένα μετανάστη που τη σκουπίζει.
A
Κοίτα φίλε μου τι κάνει η φτώχεια. Ήρθε από ποιος ξέρει πού για να καθαρίσει την πλατεία αυτή και να πάρει λίγα ευρώ για να ζήσει.
Β
Δεν το κάνει η φτώχεια-τα λεφτά το κάνουν. Αν δεν υπήρχαν τα λεφτά που πρέπει να τα κερδίσει, δε θα έφευγε από την πατρίδα του ο ξένος αυτός.
A
Εννοείται. Μα καθώς τα λεφτά δε γίνεται παρά να υπάρχουν, το θεωρώ δεδομένο και με βάση την ύπαρξή τους μιλάω,
Β
Νομίζεις ότι δε γίνεται να μην υπάρχουν τα
λεφτά;
A
Όχι νομίζω, είμαι σίγουρος. Έχεις μήπως άλλη γνώμη;
Β
Kαι βέβαια. Είμαι σίγουρος πως κάποτε τα λεφτά θα πάψουν να υπάρχουν. Και αυτή θα είναι η αρχή της ευτυχίας του ανθρώπου.
A
Πώς θα γίνει αυτό; Δε θα πουλάμε; Δε θα αγοράζουμε; Θα έρθουμε στην ανταλλαγή προϊόντων, δηλαδή εκεί από όπου ξεκινήσαμε;
Β
Ακριβώς. Αλλά τώρα πια οργανωμένα και ανεπίστρεπτα. Επιστημονικά. Κι όχι μόνο τα λεφτά θα καταργηθούν, αλλά και πολλές από τις αναγκαίες σήμερα υπηρεσίες. Όπως ας πούμε τα υπουργεία Δικαιοσύνης, Δημόσιας Τάξης, Εξωτερικών. Θα μείνουν μερικά απαραίτητα όργανα που δε θα θυμίζουν καν υπουργεία.
A
Πολύ προχώρησες. Καταργείς το κράτος έτσι.
Β
Αυτό πρώτα πρώτα. Όλη η γη τότε θα είναι μια κοινότητα, όχι ένα κράτος.
A
Και αυτή η κοινότητα δε θα έχει δικαιοσύνη; Δε θα έχει Δημόσια Τάξη; Άγγελοι θα ζουν τότε πάνω στη γη και όχι άνθρωποι;
Β
Θα μπορούσα να το πω κι έτσι. Σ' ευχαριστώ που μου το υπέδειξες.
A
Μα πώς;..
Β
Επειδή όλα αυτά δε θα χρειάζονται. Δε θα
υπάρχουν τότε κλέφτες, ψεύτες, δολοφόνοι.
A
Δε μου τα λες καλά, Πώς οι άνθρωποι δε θα κλέβουν;
Β
Δε θα κλέβουν γιατί δε θα υπάρχει λόγος να κλέψουν. Κλέβουν οι άνθρωποι για να αποκτήσουν κάτι που δεν έχουν. Τότε θα έχουν ό,τι θέλουν.
A
Είσαι σίγουρος πως μιλάμε για τη γη;
Β
Βεβαίως για τη γη μιλάμε.
A
Όμως εγώ επιμένω πως ίσως βρεθεί κάποιος
που να θέλει να κλέψει.
Β
Τέτοιος άνθρωπος δε θα υπάρχει στην κοινωνία
εκείνη.
Θα ήταν σαν σήμερα να πήγαινε κάποιος στο
σπίτι του άλλου για να του κλέψει τον αέρα
που αυτός αναπνέει.
A
Κατάλαβα. Όμως στάσου, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Και πρώτα, πώς και πότε θα γίνει αυτό το πράγμα.
Β
To πώς, θα γίνει όταν οι άνθρωποι αποκτήσουνε περισσότερο μυαλό. Για το πότε δεν έχω ιδέα. Θα χρειαστούνε πεντακόσα χρόνια; Δύο χιλιάδες χρόνια; Δέκα χιλιάδες χρόνια; Δεν μπορώ να το πω.
A
Ας περιοριστούμε λοιπόν στο τι θα είναι αυτό το πράγμα, όταν και όπως γίνει.
Β
Κατ' ανάγκην, αν θέλεις πράγματι να μάθεις πώς θα είναι τότε τα πράγματα. Ή δεν έχεις όρεξη να μάθεις;
A
Δε νομίζω να σου έδειξα πως δε θέλω να μάθω. Αντίθετα μου έχεις κεντρίσει το ενδιαφέρον. Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Θέλεις να μου λες εσύ και όπου έχω απορία να σε σταματώ ή καλλίτερο το βρίσκεις να σε ρωτάω εγώ και συ να απαντάς;
Β
To δεύτερο είναι καλλίτερο, αρκεί να μου
αφήνεις χρόνο για την απάντηση.
A
Και βέβαια θα σου αφήνω. Καταλαβαίνω εξάλλου ότι θα έχεις πολλή δουλειά να κάνεις για να μου εξηγήσεις τα ανεξήγητα κι έτσι θα σεβαστώ την προσπάθειά σου.
Β
Σ' ευχαριστώ, αν και το πράγμα είναι πολύ
απλό. Όμως ίσως έχεις δίκιο, τα απλούστερα
πράγματα μπορεί να είναι και πιο δύσκολο να
εξηγηθούν.
A
Λοιπόν, αφού συμφωνήσαμε, ας αρχίσω με μια ερώτηση βασική και απαραίτητη για ν' αρχίσει η κουβέντα. Και είναι αυτή: πώς θα προμηθεύονται τα αγαθά και πώς θα έχουν τις
υπηρεσίες που τους είναι απαραίτητες οι άνθρωποι, αν όχι αγοράζοντάς τα;
Β
Ό,τι οι άνθρωποι χρειάζονται, θα πηγαίνουν απλά να το προμηθεύονται από το πλησιέστερο ειδικό κατάστημα. Τέτοια καταστήματα θα υπάρχουν όπου υπάρχουν άνθρωποι στη γη. Ας πούμε θέλει να προμηθευτεί ένα κρεβάτι κάποιος άνθρωπος; Θα πηγαίνει να το παίρνει. Έτσι απλά.
(συνεχίζεται)
A
Χωρίς λεφτά;
Β
Είπαμε, λεφτά δε θα υπάρχουν.
A
Ποιος θα φροντίζει να είναι εκεί το κρεβάτι;
Β
Θα υπάρχουν άνθρωποι που αυτή θα είναι η δουλειά τους. Θα ξέρουν ποια είναι η ανάγκη της περιοχής τους. Αν υπάρξει κάποιο πρόβλημα που δεν μπορούν να το λύσουν οι άνθρωποι αυτοί, τότε μόνο θα επεμβαίνει μια τοπική Επιτροπή που θα έχει όλα τα δεδομένα ώστε να δώσει τη λύση.
A
Και έτσι θα πηγαίνει να παίρνει ένα κρεβάτι όποιος θέλει;
Β
Έτσι. Και έτσι θα παίρνει και ό,τι άλλο του χρειάζεται. Από ένα μολύβι για να γράφει, μέχρι ένα αυτοκίνητο.
A
Και θα παίρνει όσα κρεβάτια θέλει κανείς;
Β
Όσα του χρειάζονται. Δηλαδή ένα. Δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να κοιμάται σε δυο κρεβάτια-τι λες;
A
Όχι, αλλά μπορεί κάποιος να θέλει να πάρει πέντε κρεβάτια ή πέντε αυτοκίνητα. Θα
μπορεί;
Β
Δε θα βρεθεί κανένας τέτοιος. Γιατί κάποιος να γεμίσει το σπίτι κρεβάτια και να μην έχει τόπο να κουνηθεί; Και τι να τα κάνει πέντε αυτοκίνητα αφού ένα μόνο του χρειάζεται για τη δουλειά και για τη διασκέδασή του και αφού θα έχει αμέσως και τα δυο;
A
Ας πούμε ότι του χάλασε το αυτοκίνητο. Τι θα γίνει τότε;
Β
Θα πάει να πάρει αμέσως ένα άλλο ώσπου να επισκευαστεί το δικό του.
A
Μπορεί κάποιος να θέλει να έχει καλλίτερο αυτοκίνητο. Θα μπορεί να πάρει;
Β
Αν η δυνατότητα της κοινότητας θα μπορεί να του ικανοποιήσει μια τέτοια επιθυμία, να διαλέγει δηλαδή μεταξύ περισσότερων από ένα είδος αυτοκινήτου, τότε φυσικά θα του αλλάξει το αυτοκίνητο με ένα καλλίτερο. Αυτό όμως θα προϋποθέτει ότι πρώτα έχουν ικανοποιηθεί όλες οι πρωτεύουσες ανάγκες όλων των επί γης ανθρώπων, και ακόμα όλων οι ανάγκες για αυτοκίνητο. Αν όμως μόνο ένας τύπος αυτοκινήτου υπάρχει, τότε δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να έχει κανένας άλλην επιλογή.
Αν δηλαδή η κοινότητα μπορεί να παράγει κι άλλα είδη αυτοκινήτων, τότε θα παράγει. Αυτό θα κανονίζεται από τις ώρες που θα αποφασίζουν να δουλεύουν οι άνθρωποι. Αν ας πούμε η κοινότητα δει πως όλοι έχουν όλα τα απαραίτητα και μπορεί να γίνει λόγος για ένα καλλίτερο αυτοκίνητο, τότε θα το φτιάξει. Ό,τι όμως καλλίτερο κατασκευάζεται, θα κατασκευάζεται για όλους. Και σε όλους θα επιμεριστούν οι ώρες εργασίας που απαιτούνται για την παραγωγή κάποιου καλλίτερου αγαθού, ή αν θέλεις κάποιου πολυτελέστερου αντικειμένου. Ας πούμε ότι για την παραγωγή ενός καλλίτερου αυτοκινήτου θα χρειαστεί οι άνθρωποι να δουλέψουν αντί τρεις ώρες την ημέρα, τρεις ώρες και ένα τέταρτο για ένα χρόνο. Αν αυτό το θέλουν οι άνθρωποι, τότε θα γίνει. Αν όχι, δε θα γίνει. Πάντως είτε γίνει ή όχι, θα γίνει ή δε θα γίνει για όλους. Έγινε κατανοητό αυτό ή δεν το είπα καλά;
A
Πολύ καλά μάλιστα. Ανατριχιαστικά καλά. Αν κατάλαβα καλά θα υπάρχει ένα είδος
αυτοκινήτου.
Β
Ναι.
A
Και το λες τόσο απλά; Πού είναι η ποικιλία που δίνει ομορφιά και ίσως αξία στη ζωή;
Β
Η ποικιλία δίνει ομορφιά και ίσως αξία, όμως σήμερα την ποικιλία την έχουν λίγοι ενώ οι πολλοί δεν έχουν καμία επιλογή. Αυτό θα ήθελες να συμβαίνει; Τότε ξαναγυρίζουμε στο σήμερα, το οποίο η ανυπαρξία χρημάτων καταργεί.
Πιο κάτω όμως θα δεις ότι η ποικιλία θα υπάρχει και μάλιστα μεγαλύτερη από ό,τι σήμερα. Οι άνθρωποι θα είναι ευτυχισμένοι τότε και δεν είναι το καλλίτερο αυτοκίνητο που θα τους κάνει ευτυχισμένους.
Α
Κι αν κάποιος θέλει να τρέξει με εκατόν ογδόντα χιλιόμετρα θα μπορεί με το αυτοκίνητο που θα παίρνει;
Β
Τότε οι άνθρωποι θα τρέχουν με τόσα χιλιόμετρα, όσα είναι ασφαλή για τους ίδιους και για τους άλλους. Δεν μπορώ να ξέρω πόσα θα είναι τα χιλιόμετρα με τα οποία θα επιτρέπεται να τρέχουν οι άνθρωποι τότε. Είναι σίγουρο όμως πως όποιος θέλει να τρέξει με το αυτοκίνητο πολλά χιλιόμετρα την ώρα, θα υπάρχουν πίστες ειδικές και ειδικά αυτοκίνητα, όπου θα μπορεί να το κάνει. Οι μεγάλες ταχύτητες θα είναι ένα χόμπυ τότε, που θα μπορεί να το ικανοποιήσει κάποιος όποτε θέλει.
Όλοι όμως, στη δουλειά και στη διασκέδαση θα πηγαίνουν με όσα χιλιόμετρα παρέχουν ασφάλεια.
A
Μάλιστα. Και πόσες ώρες θα δουλεύει ο άνθρωπος τότε; Κάτι είπες για τρεις ώρες την ημέρα...
Β
Όλοι θα εργάζονται τόσες ώρες την ημέρα όσες και οι άλλοι, ή ισοδύναμες ώρες με τους άλλους.
Πόσες θα είναι οι ώρες αυτές δεν ξέρω, σίγουρα όμως πολύ λιγότερες από το σημερινό οχτάωρο. Και η αύξηση ή η ελάττωση των ωρών εργασίας των τότε ανθρώπων, θα γίνεται με τη θέληση των ίδιων των εργαζόμενων, δηλαδή όλων των ανθρώπων της παγκόσμιας κοινότητας ή της τοπικής κοινότητας.
A
Ίδιες ώρες θα εργάζεται ο ανθρακωρύχος και ίδιες ο πωλητής-με συγχωρείς-ο εργαζόμενος σε ένα κατάστημα όπου η δουλειά του είναι ευκολότερη; Και αυτό θα είναι ισότητα; Ή μήπως δε θα υπάρχουν ανθρακωρύχοι τότε;
Β
Μπορείς αν θέλεις να γίνεσαι ειρωνικός ή ακόμα και σαρκαστικός. Όμως όταν παίρνεις απαντήσεις που καταρρίπτουν την ανάγκη να φέρεσαι ειρωνικά δε θα αιστανθείς άσχημα; Εμένα αυτό δε με ενοχλεί, οι απαντήσεις θα δίνονται στις ερωτήσεις σου έτσι ή αλλιώς. Λοιπόν, σωστή η απορία σου. Ο εργαζόμενος λοιπόν σε ανθρακωρυχείο, θα εργάζεται πολύ λιγότερες ώρες την εβδομάδα από όσες οι άλλοι και θα παύει να εργάζεται πολύ νωρίτερα στη ζωή του από όσο οι άλλοι. Αυτό θα γίνεται με υπολογισμούς ειδικών στο θέμα. Έτσι όλοι οι άνθρωποι θα έχουν από τη δουλειά τους ίδια επίπτωση στη ζωή τους και σε όλες τις δραστηριότητες που την απαρτίζουν.
A
Ποιος θα τα καθορίζει όλα αυτά; Είπες κάτι για μια Επιτροπή.
(συνεχίζεται)
Β
Είπα για Επιτροπή, αλλά ακόμα είπα πως αυτή δε θα ασχολείται με οτιδήποτε πλην αν υπάρξει κάποιο πρόβλημα. Οι άνθρωποι από το σχολείο τους θα ξέρουν τα βασκικά της κάθε δουλειάς. Θα είναι λοιπόν ρουτίνα γι αυτούς
οι κανόνες της κάθε δουλειάς και αυτό, μαζί με την ικανότητά τους να λύνουν προβλήματα, πολύ λίγες επεμβάσεις θα αφήνουν για την κάθε επιτροπή. Και αυτά θα είναι πραγματικά άλυτα από αυτούς προβλήματα. Γιατί δε θα έχουν κέρδος κανένα από τη μη λύση από τους ίδιους, του κάθε αναφυόμενου προβλήματος.
A
Και κάποιος που βαριέται να δουλεύει δε θα μπορεί να τεμπελιάζει στη δουλειά;
Β
Φίλε μου, αν στο σπίτι σου πρέπει να γίνει μια δουλειά και αναλάβεις να την κάνεις εσύ και η γυναίκα σου, θα έχει να κερδίσει κάτι η γυναίκα σου αν σε κοροϊδεύει και δε δουλεύει; Όχι. Θα καταφέρει να πάει πίσω η ίδια της-η ίδια σας η δουλειά. To ίδιο και τότε. Αν κάποιος δε δουλεύει, θα ξέρει ότι θα πάει πίσω η κοινή δουλειά και αυτό θα είναι άσχημο για όλους, άραγε και για τον ίδιο. Διαφορές βέβαια λόγω ιδιοσυγκρασίας θα υπάρχουν και θα λαμβάνονται υπόψι, μάλιστα πριν από την τοποθέτηση κάποιου σε δουλειά.
A
Όλα θα είναι κοινά δηλαδή.
Β
Φυσικά. Όλοι θα δουλεύουν το ίδιο και όλοι θα έχουν όλα.
Β
Ισότητα.
A
Ισότητα. Και τώρα που μιλήσαμε για σπίτι, το σπίτι θα το δίνει η κοινότητα σε καθέναν- έτσι δεν είναι;
Β
Ναι.
A
Και αν θέλω εγώ να φτιάξω μόνος μου ένα σπίτι δε θα μπορώ;
Β
Ας το δούμε το θέμα. Μόνος του κανείς
μπορεί να χτίσει σπίτι;
A
Να πάρει και μερικούς φίλους και να χτίσει ένα σπίτι να μένει.
Β
Αν αυτό το κάνει στις ελεύθερες ώρες του, θα μπορεί να το κάνει, γιατί θα διαθέτει όπου θέλει τις ελεύθερες ώρες του. Θα συνεχίσω όμως να σε ρωτώ. Ποιοι θα βοηθήσουν τον άνθρωπο αυτόν να φτιάξει το σπίτι του;
A
Οι γείτονες. Και ύστερα θα τους βοηθήσει αυτός να χτίσουν το δικό τους.
B
Τώρα περιγράφεις ακριβώς αυτό που ήδη θα γίνεται από την κοινότητα. Και η κοινότητα αυτό κάνει. Ειδικοί χτίζουν σπίτια ο ένας βοηθώντας τον άλλο. Τι περισσότερο θα κάνει αυτός που θέλει να το χτίσει με φίλους; Φίλοι θα του το χτίσουν έτσι κι αλλιώς και αυτός θα βοηθήσει φίλους να χτίσουν το δικό τους. Μια φιλική κοινότητα θα είναι όλοι.
A
Έχεις δίκιο. Όμως αν κάποιος θέλει να έχει κι ένα δεύτερο σπίτι;
Β
Αν μπορεί να έχει καθένας ένα δεύτερο σπίτι, τότε όλοι θα έχουν και θα έχει και αυτός που θέλει όπως λες να χτίσει και ένα δεύτερο μόνος του. Οπότε δε θα χρειάζεται να το χτίσει μόνος του αφού, όπως σε όλους, θα έχει δοθεί και σ' αυτόν ένα σπίτι. Κατανοητό;
A
Κατανοητό αλλά θα επιμείνω. Κάποιος θέλει να έχει πέντε σπίτια για να μπορεί να πηγαίνει σε όποιο θέλει. Θα μπορεί;
Β
Θα ξαναπώ ότι θα είναι τελείως απίθανο σε μια τέτοια κοινωνία να βρεθεί κάποιος
άνθρωπος που να έχει κάποια τέτοιαν απαίτηση. Όμως έστω, για τη συζήτηση ας υποθέσουμε πως υπάρχει ένας τέτοιος. Ένας δηλαδή ανάστροφος επαναστάτης. Επαναστατεί για να γυρίσει τον κόσμο προς τα πίσω.
A
Πες το έτσι. Όμως το πράγμα έτσι σου το θέτω. Τι θα κάνει η κοινότητα τότε; Θα κλείσει τον άνθρωπο στη φυλακή; Ή μήπως θα τονε πάει σε δικαστήριο; Και πώς, αφού δεν υπάρχουν δικαστήρια στην τότε κοινωνία;
Β
Και βέβαια δεν υπάρχουν, Λοιπόν να τι θα κάνει η κοινότητα
Θα του πει αυτού του ανθρώπου ότι μπορεί να έχει όσα σπίτια θέλει, αφού θα φτιάξει μόνος του. Και θα του πει: "Φίλε μου, μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα είναι ένας τόπος ακατοίκητος και εκεί μπορείς να πας αν θέλεις να φτιάξεις τα σπίτια σου. Κανείς δε θα σε εμποδίσει. Θα φτιάξεις όσα σπίτια θέλεις".
Όμως να φτιάξεις μόνος σου ένα σπίτι προϋποθέτει πολλές άλλες εργασίες και πολλά υλικά πριν: λάξεμα πετρών, τούβλα, ξύλα, πρόκες, κεραμίδια, μπογιές και ό,τι άλλο
χρειάζεται για να χτιστεί ένα σπίτι. Καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι αδύνατο και τότε θα καταλάβει ο "επαναστάτης" σου ότι ζητάει κάτι αδύνατο.
Και αν πάει και μόνος του χτίσει τα σπίτια, τότε η κοινότητα θα τον παρακαλέσει να της πει πώς τα κατάφερε, ώστε κι αυτή να φτιάξει για τους ανθρώπους πέντε πέντε τα
σπίτια Και ο άνθρωπος αυτός, αν υπάρξει κάποιος, θα ανακηρυχτεί ευεργέτης της ανθρωπότητας.
A
Και φυλακές δε θα υπάρχουν;
Β
Αυτό το είπαμε. Στις φυλακές μπαίνουν εκείνοι που κλέβουν , σκοτώνουν η κάνουν κάποια άλλη αξιόποινη πράξη. Τότε όμως δε θα υπάρχουν αξιόποινες πράξεις, αφού ούτε κλοπές θα γίνονται ούτε φόνοι, γιατί και τα δύο γίνονται όταν κάποιος θέλει γα πάρει κάτι από κάποιον που το έχει, ενώ αυτός δεν το έχει. Και τοτε, όπως είπαμε, θα τα έχει όλα κάθε άνθρωπος.
A
Κοσμήματα δε θα υπάρχουν τότε;
Β
Θα υπάρχουν.
A
Και δε θα θέλει κάποιος να πάρει ένα κόσμημα από κάποιον άλλο, ας πούμε μια
γυναίκα να έχει το κόσμημα που έχει μια άλλη;
Β
Και κοσμήματα τα τότε θα υπάρχουν για όλους και για όλες, όσα μπορούν να φτιαχτούν. Και αν πρόκειται για κάποιο κόσμημα που η φύση έχει φτιάξει και δεν μπορεί η τεχνολογία να κάνει τέτοιο ίδιο, τότε τα τέτοια κοσμήματα θα υπάρχουν στο γραφείο της γειτονιάς ή της πόλης κλπ και όποια κυρία θέλει να τα φορέσει θα πηγαίνει να τα παίρνει. Ύστερα από τη χρήση τους θα τα επιστρέφει, για να τα βάλει όποια άλλη κυρία θελήσει.
A
Εγκλήματα όμως γίνονται για τη γυναίκα. Κάποιος θα θέλει μια όμορφη γυναίκα που την έχει παντρευτεί ένας άλλος. Τι θα γίνει σε αυτές τις περιπτώσεις;
Β
Μα φίλε μου ποιος σου είπε πως θα υπάρχει γάμος στην τότε κοινωνία;
Ο έρωτας θα είναι κοινός όπως όλα.
A
Κοινοκτημοσύνη των γυναικών;
Β
Αντρών και γυναικών-ισότητα.
A
Και τα παιδιά; Κοινά κι αυτά;
Β
Βεβαίως.
A
Δηλαδή θα κάνω εγώ ένα παιδί και θα το
παίρνει άλλος;
Β
Πώς τα λες έτσι φίλε μου… μα βέβαια δεν μπορείς να τα πεις αλλιώς-με τη σημερινή
κατάσταση έτσι θα τα έβλεπε οποιοσδήποτε τα τότε πράγματα.
A
Δηλαδή δεν είναι έτσι αλλά εγώ τα βλέπω έτσι; Κάθε άντρας θα κάνει έρωτα με όποια γυναίκα θέλει και κάθε γυναίκα με όποιον άντρα θέλει ναι ή όχι; Τα παιδιά τα δικά μου θα ζουν με κάποιον άλλο ή όχι;
Β
Και βέβαια. Έτσι είναι.
Α
Και αυτό είναι καλό; Και αυτό είναι πρόοδος;
Β
Και βέβαια είναι.
A
Πώς; Με ποιον τρόπο; Πες μου.
Β
Μα δε με αφήνεις με τις συνεχείς ερωτήσεις σου.
A
Ορίστε, σε ακούω.
Β
Ευτυχώς. Λοιπόν, πρώτα ας κοιτάξουμε το θέμα των γυναικών. Γάμος όπως είπα δε θα υπάρχει. Κάθε γυναίκα μετά τη δουλειά της θα πηγαίνει σε ένα σπίτι που θα είναι ορισμένο γι αυτήν για την περίοδο εκείνη. Εκεί θα πηγαίνει να μείνει μετά τη δουλειά του και ένας άντρας, που και γι αυτόν το σπίτι θα έχει όπως και για τη γυναίκα οριστεί. Και εκεί οι δυο τους θα ζουν σαν αντρόγυνο για την περίοδο εκείνη. Ερωτήσεις μέχρι εδώ;
A
Πολλές. Ποιος θα ορίζει σε ποιο σπίτι θα
πηγαίνει κάθε γυναίκα και κάθε άντρας;
Β
Η τοπική Επιτροπή βάσει μόνο του καταλόγου των μελών της. Στην ουσία το πράγμα θα γίνεται αυτόματα, μιας και θα μπορεί καθένας και κάθε μία να βλέπουν τον κατάλογο αν δεν τον έχουν μάθει ακόμα,
A
Πόσο θα κρατάει το διάστημα που θα ζουν
μαζί δυο μέλη, ο ίδιος άντρας και η ίδια
γυναίκα;
Β
Αυτό θα ποικίλλει, εξαρτώμενο από διάφορες συνθήκες κάθε φορά. Θες να υποθέσω; Από μία έως τριάντα ημέρες.
A
Και αν δεν αρέσει ο άντρας στη γυναίκα; Και
αν δεν αρέσει η γυναίκα στον άντρα;
B
Εδώ έφτασες στο καίριο σημείο της υπόθεσης, που είναι και το καίριο θέμα της
ζωής-στον έρωτα. Με ένα λόγο θα σου έλεγα μόνο πως τότε, όλοι οι άντρες και όλες οι γυναίκες θα είναι όμορφοι και όμορφες. Επειδή ξέρω όμως πως θα με ρωτήσεις ώς θα είναι αυτό δυνατό, θα σου το πω με όσοκαλλίτερο τρόπο μπορώ ώστε να γίνει
κατανοητό. Θα σου έχει τύχει να δεις κάποια γυναίκα πανεμορφη, που όμως και αν σε πλήρωναν δε θα ήθελες να κάνεις έρωτα μαζί της. Και θα σου έχει τύχει να συναντήσεις και γυναίκες που ενώ είναι άσχημες, εντούτοις θα ήθελες
να πάς στο κρεβάτι μαζί τόυς. Μη βιαστείς να μου πεις όχι, γιατί να τι θα σου
πω κατόπιν. Mια γυναίκα με κακή ψυχή, μια γυναίκα εγωίστρια, υπερόπτις, φωνακλού, κακότροπη, έστω και αν το σώμα της διαθέτει τις καλλίτερες αναλογίες, θα σου άρεσε; Όχι βέβαια. Ενώ αντίθετα, μια γυναίκα που έχει όλες τις ψυχικές χάρες, όσο και αν το σώμα της είναι κακοφτιαγμένο, θα ήτανε για σένα καλή για
να κάνεις έρωτα μαζί της. Χρησιμοποιώ αυτό το παράδειγμα αν και δεν μπορεί κανείς να παίρνει παραδείγματα για κείνον τον κόσμο από αυτόν εδώ, επειδή εκεί, αυτά δε θα ισχύουν ούτε σαν παραδείγματα. Μα θέλω με το παράδειγμά μου αυτό να σου
δείξω το πεδίο πάνω στο οποίο θα βασίσω την απάντησή μου στο ερώτημά σου. Τότε λοιπόν, όλες oι γυναίκες θα είναι όμορφες, γιατί όλες οι γυναίκες θα είναι η προσωποποίηση του Καλού, όπως εξάλλου και οι άντρες.
Τότε δε θα μετράει καθόλου η ομορφιά του κορμιού αλλά η ομορφιά της ψυχής, που θα είναι ίδια σε όλους και σε όλες. Ούτε θα υπάρχουν οι υπολογισμοί, οι υποκρισίες, οι κρυψίνοιες, το συμφέρον τέλος, που μολύνουν κάθε επαφή στον κόσμο μας ετούτον. Ούτε θα υπάρχουν οι άλυτες καθημερινές ανάγκες, τα προβλήματα, η κόπωση, το κλάμα, η στενοχώρια, που όλα αυτά κάνουν πολλές φορές τον έρωτα μιαν αναγκαία αγγαρεία. Αλλά πάλι θα έρθουμε στα δικά μας, τα σημερινά, γιατί πάλι θα σου μιλήσω με τη γλώσσα του κόσμου μας: όλες οι γυναίκες τότε, από εμφάνιση, θα είναι όπως οι πλούσιες γυναίκες της εποχής μας που για να είναι όμορφες κάνουν χίλια δυο. Τότε οι γυναίκες θα είναι έτσι χωρίς να προσπαθούν καθόλου' και επιπλέον χωρίς το άγχος της σημερινής κοινωνίας.
Αυτά σαν μια μικρή ιδέα του πώς θα είναι τότε η γυναίκα.
Η γυναίκα θα είναι επιθυμητή επειδή είναι γυναίκα, όχι επειδή είναι "όμορφη", γιατί η ομορφιά τότε θα έχει βρει το αντικείμενό της και σ' αυτό κανένα ρόλο δε θα έχουν οι όποιες καμπύλες του σώματος των ανθρώπων. Όλοι οι άνθρωποι θα είναι ωραίοι πραγματικά από μιαν εσωτερική ωραιότητα που θα λάμπει στα μάτια τους και θα κάνει την ομορφιά του κορμιού ασήμαντη μπροστά της, Τότε θα βλέπει ο άντρας τη γυναίκα στα μάτια και δε θα χορταίνει να τα κοιτάζει μιας και μέσα τους θα βλέπει το Καλό, το Αιώνιο, το Αγαθό. Ομορφιά τότε θα είναι η Φύση. Και η Φύση θα
είναι η Ομορφιά. Ο έρωτας λοιπόν του άντρα με μια γυναίκα θα είναι πάντοτε ωραίος και όσο ποτέ δεν υπήρξε μέχρι σήμερα απολαυστικός, Αλλιώς δεν έχω πώς να σου το πω.
A
Ποικιλία λοιπόν εραστών και εραστριών.
Β
Ακριβώς. Και αν θυμάσαι είχες φοβηθεί πιο πάνω πως δε θα υπάρχει ποικιλία στη ζωή των τότε κατοίκων της γης. Τώρα φαντάζομαι θα έλειψαν οι φόβοι σου εκείνοι.
A
Ας πούμε πως έτσι θα είναι με τις γυναίκες. Τα παιδιά όμως; Τα παιδιά που θα γεννιούνται από τις ενώσεις αυτές τίνος θα είναι;
Β
Όλων αγαπητέ μου-όλων.
Α
Μα…
Β
Άσε με να συνεχίσω και όταν τελειώσω με ρωτάς. Τα παιδιά λοιπόν. Τα παιδιά, από τη στιγμή που θα γεννηθούν θα ανήκουν σε όλους, στην κοινότητα, στην ανθρωπότητα. Ειδικοί θα τα φροντίζουν ώσπου να μπορούν μόνα τους να εξυπηρετούνται. Δε θα έχουν καμία σχέση με τον πατέρα τους ή τη μητέρα τους.
Τυχαία μόνο μπορεί να συνυπάρξουν κάπου, όμως χωρίς να το ξέρουν. Προλαβαίνω την ερώτησή σου: ποιος θα αγαπάει τα παιδιά μου και θα τα φροντίζει τόσο καλά όσο θα τα φρόντιζα εγώ; Σου απαντώ λοιπόν πως αυτό θα το φροντίζουν όλοι.
Η αγάπη για τα παιδιά από τους ξένους, που σήμερα εξαντλείται στο δόσιμο ενός δώρου σ' αυτά ή στο χάιδεμα του κεφαλιού τους με ένα "να σας ζήσει!" στους γονείς, τότε θα είναι διαρκής και γεμάτη στοργή μέριμνα. Τα παιδιά θα μεγαλώνουν σε ένα ευτυχισμένο περιβάλλον και θα μορφώνονται ανάλογα με τις ικανότητές τους και όχι ανάλογα με την καταγωγή τους, την ευπορία η όχι των γονιών. Ένα απέραντο πάρκο όπου μέσα του θα χαίρονται ξένοιαστα θα είναι τότε κάθε τόπος για τα παιδιά.
Και κανένας δε θα νοιάζεται προσωπικά για το παιδί του, αφού ξέρει ότι το παιδί του θα έχει όλα τα καλά, κάτι που σήμερα ούτε να το διανοηθεί μπορεί ένας πατέρας και μια μητέρα ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει. Τότε κάθε παιδί θα είναι παιδί του καθενός. Αν κάποιος θελήσει να χαδέψει ένα καφαλάκι παιδικό, όποιο και αν διαλέξει αυτό θα είναι του παιδιού του. Γιατί όλα τα παιδιά θα είναι δικά του. Κάτι που ίσως δεν κατάλαβες;
A
Τι να πω, όλα τα κατάλαβα.
Β
Σ' ευχαριστώ που είσαι προσεχτικός μαθητής.
Όλα κοινά και όλα ωραία λοιπόν.
A
Και μέσα σ' αυτή την ομοιομορφία...
Β
Τώρα θα σε διακόψω εγώ-ποιος μίλησε για ομοιομορφία; Για κοινότητα σου μίλησα, όχι για ομοιομορφία.
A
Πώς θα διασκεδάζουν οι άνθρωποι αυτοί;
Β
Όπως θέλει ο καθένας, διαθέτοντας για το σκοπό αυτόν τις ελεύθερες ώρες του που θα είναι πολύ περισσότερες από όσες σήμερα. Και η διασκέδασή του θα είναι όποια αυτός διαλέξει από όσες υπάρχουν. Θέλει να παίξει ποδόσφαιρο, τέννις η όποιο άλλο παιχνίδι φανταστείς; Θα το κάνει. Θέλει να ικανοποιήσει την επιθυμία του για ένα χόμπυ του; Θα το κάνει. Και όλοι θα έχουν πρόσβαση σε κάθε μορφής διασκέδαση.
Α
Και αν το δικό μου χόμπυ είναι το ψάρεμα και το κολύμπι και δεν έχω κοντά εκεί που ζω θάλασσα;
Β
Θα πας να μείνεις σε ένα μέρος που έχει θάλασσα. Είναι τόσο απλό. To ίδιο και κείνος που του αρέσει το βουνό θα πάει στο βουνό να ζει. Και αν η δουλειά μου είναι στο βουνό πώς θα πάω στη θάλασσα; Η τοπική Επιτροπή που λες, πώς θα μου το επιτρέψει; Δε θα χάσει έναν εργάτη της;
Β
Η τοπική Επιτροπή θα σε διευκολύνει να πας όπου γης θέλεις. Για να διαλέξεις μάλιστα θα σου έχει ένα κατάλογο με λεπτομέρειες για το κάθε τι του τόπου όπου θα διαλέξεις να πας να μείνεις και να εργαστείς.
A
Και αν όλοι θέλουνε θάλασσα τι θα κάνει η όποια Επιτροπή;
Β
Φίλε μου στην κοινωνία που θα υπάρχει τότε, μέλημα θα είναι η ευτυχία του κάθε ανθρώπου. Αν εσύ νιώθεις ευτυχισμένος να ζεις στη θάλασσα κοντά, κανένας δε θα σου πει όχι. Και αν όλοι φύγουν από τα βουνά και κατέβουν στις θάλασσες, ας γίνει έτσι. To πιο ευέλικτο πράγμα στη γη επάνω θα είναι τότε η "διοίκηση" ας την πω έτσι, της ανθρωπότητας.Σήμερα συνηθίζεται να λέμε ότι με το χρήμα
όλα γίνονται. Φαντάσου τότε τι μπορεί να κάνει η συναδερφωσύνη, η κατανόηση, η
αγάπη, με ένα λόγο η έλλειψη χρημάτων.
A
Μα τότε κανείς δε θα ζει σε τόπους που το
κλίμα είναι άσχημο.
Β
Και βέβαια δε θα ζει. Για ποιο λόγο να το
έκανε αφού μπορεί να ζήσει σε ένα καλλίτερο
κλίμα;
Μπορεί, θεωρητικά μιλώντας το λέω αυτό, να
μη θέλει κανείς να ζει σε άλλην ήπειρο από
την Ευρώπη. Εάν είναι πράγματι εφικτό, θα
γίνει. Αν δεν μπορεί να γίνει θα παρθούν όλα
τα μέτρα για κείνους που θα αναγκάζονται να
ζουν σε άσχημες κλιματικά περιοχές, ώστε να
μην αισθάνονται παραμελημένοι.
Ας πούμε ότι σε ένα μέρος της γης μόνο
παράγεται ένας καρπός ή υπάρχει ένα ορυκτό
που είναι απαραίτητα για την ανθρωπότητα.
Τότε θα δουλέψουν άνθρωποι εκεί, με
δίκαιους όρους και συνθήκες όμως. Για
παράδειγμα ένας τέτοιος εργάτης, που
δουλεύει δηλαδή κάτω από αντίξοες
συνθήκες, θα δουλέψει δέκα χρόνια λιγότερο από τους άλλους ας πούμε, ή άλλα παρόμοια.
A
Θα μπορεί κανένας να ασχοληθεί με το περιβόλι του και να έχει δικές του αγνές ντομάτες, κολοκύθια και άλλα χορταρικά, ζαρζαβατικά και φρούτα;
Β
Και βέβαια θα μπορεί, όμως δε νομίζω ότι κανένας θα το κάνει.
A
Και γιατί παρακαλώ, αν αυτό θέλει;
Β
Γιατί όλα όσα θα παίρνει από το μαγαζί της γειτονιάς θα είναι όλα φρέσκα και αγνά σαν εκείνα που θα έβγαζε από τον κήπο του.
A
Καλά από διασκεδάσεις. Και οι τέχνες φαντάζομαι όμως πως θα ανθούν στην κοινωνία σου.
Β
Καλά το φαντάστηκες. Οι Καλές Τέχνες πράγματι θα είναι από τις κύριες ασχολίες των ανθρώπων, που τώρα θα είναι κοντύτερα προς το τέλειο που εξ ορισμού τους επιδιώκουν να παραστήσουν, αφού αυτό θα είναι κοντύτερα προς τη ζωή τους όπως θα είναι αυτή.
A
Θρησκεία θα υπάρχει;
Β
Όχι, αφού οι άνθρωποι θα έχουν όσα θέλουν από μόνοι τους, χωρίς να χρειαστεί να τους τα δώσει κάποιος θεός. Η επιστήμη, η οποία θα έχει πάρει τη θέση της θρησκείας, θα φροντίζει σαν καλή μητέρα για όλους, αντί όπως σήμερα να τους
εκμεταλλεύεται σαν κακή μητριά. Οι άνθρωποι θα μαθαίνουν για
πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, στο μάθημα της προϊστορίας τους.
A
Παράδεισος λοιπόν η ανθρώπινη ζωή.
Β
Ακριβώς.
A
Και οι τόσες έγνοιες και οι τόσες ταλαιπωρίες των σημερινών ανθρώπων θα αποτελούν παρελθόν; Και οι κλεψιές και οι βιασμοί και οι φόνοι;
Β
Βλέπω πως σε κάθε καινούργια σου ερώτηση, αυτή περιέχει και την απάντησή της. Πράγματι λοιπόν θα αποτελούν παρελθόν. Η ζωή θα είναι ανθρώπινη πραγματικά. Με τον κόπο που θα καταβάλουν οι άνθρωποι τότε, θα έχουν όλα όσα θέλουν, ενώ τώρα ο πολλαπλάσιος κόπος τους είτε κακοδιαχειρίζεται είτε γίνεται πλούτος στα χέρια λίγων. Μίλησες για φόνους και για βιασμούς και για κλοπές.
Οι όροι αυτοί δε θα βρίσκονται ούτε στα λεξικά πια.
ΤΕΛΟΣ
Γιώργη Χολιαστού
ΑΠΑΝΤΑ
Ζ' ΔΙΑΦΟΡΑ
4. Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ
Δυο φίλοι κάθονται σε μια πλατεία και παρακολουθούν ένα μετανάστη που τη σκουπίζει.
A
Κοίτα φίλε μου τι κάνει η φτώχεια. Ήρθε από ποιος ξέρει πού για να καθαρίσει την πλατεία αυτή και να πάρει λίγα ευρώ για να ζήσει.
Β
Δεν το κάνει η φτώχεια-τα λεφτά το κάνουν. Αν δεν υπήρχαν τα λεφτά που πρέπει να τα κερδίσει, δε θα έφευγε από την πατρίδα του ο ξένος αυτός.
A
Εννοείται. Μα καθώς τα λεφτά δε γίνεται παρά να υπάρχουν, το θεωρώ δεδομένο και με βάση την ύπαρξή τους μιλάω,
Β
Νομίζεις ότι δε γίνεται να μην υπάρχουν τα
λεφτά;
A
Όχι νομίζω, είμαι σίγουρος. Έχεις μήπως άλλη γνώμη;
Β
Kαι βέβαια. Είμαι σίγουρος πως κάποτε τα λεφτά θα πάψουν να υπάρχουν. Και αυτή θα είναι η αρχή της ευτυχίας του ανθρώπου.
A
Πώς θα γίνει αυτό; Δε θα πουλάμε; Δε θα αγοράζουμε; Θα έρθουμε στην ανταλλαγή προϊόντων, δηλαδή εκεί από όπου ξεκινήσαμε;
Β
Ακριβώς. Αλλά τώρα πια οργανωμένα και ανεπίστρεπτα. Επιστημονικά. Κι όχι μόνο τα λεφτά θα καταργηθούν, αλλά και πολλές από τις αναγκαίες σήμερα υπηρεσίες. Όπως ας πούμε τα υπουργεία Δικαιοσύνης, Δημόσιας Τάξης, Εξωτερικών. Θα μείνουν μερικά απαραίτητα όργανα που δε θα θυμίζουν καν υπουργεία.
A
Πολύ προχώρησες. Καταργείς το κράτος έτσι.
Β
Αυτό πρώτα πρώτα. Όλη η γη τότε θα είναι μια κοινότητα, όχι ένα κράτος.
A
Και αυτή η κοινότητα δε θα έχει δικαιοσύνη; Δε θα έχει Δημόσια Τάξη; Άγγελοι θα ζουν τότε πάνω στη γη και όχι άνθρωποι;
Β
Θα μπορούσα να το πω κι έτσι. Σ' ευχαριστώ που μου το υπέδειξες.
A
Μα πώς;..
Β
Επειδή όλα αυτά δε θα χρειάζονται. Δε θα
υπάρχουν τότε κλέφτες, ψεύτες, δολοφόνοι.
A
Δε μου τα λες καλά, Πώς οι άνθρωποι δε θα κλέβουν;
Β
Δε θα κλέβουν γιατί δε θα υπάρχει λόγος να κλέψουν. Κλέβουν οι άνθρωποι για να αποκτήσουν κάτι που δεν έχουν. Τότε θα έχουν ό,τι θέλουν.
A
Είσαι σίγουρος πως μιλάμε για τη γη;
Β
Βεβαίως για τη γη μιλάμε.
A
Όμως εγώ επιμένω πως ίσως βρεθεί κάποιος
που να θέλει να κλέψει.
Β
Τέτοιος άνθρωπος δε θα υπάρχει στην κοινωνία
εκείνη.
Θα ήταν σαν σήμερα να πήγαινε κάποιος στο
σπίτι του άλλου για να του κλέψει τον αέρα
που αυτός αναπνέει.
A
Κατάλαβα. Όμως στάσου, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Και πρώτα, πώς και πότε θα γίνει αυτό το πράγμα.
Β
To πώς, θα γίνει όταν οι άνθρωποι αποκτήσουνε περισσότερο μυαλό. Για το πότε δεν έχω ιδέα. Θα χρειαστούνε πεντακόσα χρόνια; Δύο χιλιάδες χρόνια; Δέκα χιλιάδες χρόνια; Δεν μπορώ να το πω.
A
Ας περιοριστούμε λοιπόν στο τι θα είναι αυτό το πράγμα, όταν και όπως γίνει.
Β
Κατ' ανάγκην, αν θέλεις πράγματι να μάθεις πώς θα είναι τότε τα πράγματα. Ή δεν έχεις όρεξη να μάθεις;
A
Δε νομίζω να σου έδειξα πως δε θέλω να μάθω. Αντίθετα μου έχεις κεντρίσει το ενδιαφέρον. Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Θέλεις να μου λες εσύ και όπου έχω απορία να σε σταματώ ή καλλίτερο το βρίσκεις να σε ρωτάω εγώ και συ να απαντάς;
Β
To δεύτερο είναι καλλίτερο, αρκεί να μου
αφήνεις χρόνο για την απάντηση.
A
Και βέβαια θα σου αφήνω. Καταλαβαίνω εξάλλου ότι θα έχεις πολλή δουλειά να κάνεις για να μου εξηγήσεις τα ανεξήγητα κι έτσι θα σεβαστώ την προσπάθειά σου.
Β
Σ' ευχαριστώ, αν και το πράγμα είναι πολύ
απλό. Όμως ίσως έχεις δίκιο, τα απλούστερα
πράγματα μπορεί να είναι και πιο δύσκολο να
εξηγηθούν.
A
Λοιπόν, αφού συμφωνήσαμε, ας αρχίσω με μια ερώτηση βασική και απαραίτητη για ν' αρχίσει η κουβέντα. Και είναι αυτή: πώς θα προμηθεύονται τα αγαθά και πώς θα έχουν τις
υπηρεσίες που τους είναι απαραίτητες οι άνθρωποι, αν όχι αγοράζοντάς τα;
Β
Ό,τι οι άνθρωποι χρειάζονται, θα πηγαίνουν απλά να το προμηθεύονται από το πλησιέστερο ειδικό κατάστημα. Τέτοια καταστήματα θα υπάρχουν όπου υπάρχουν άνθρωποι στη γη. Ας πούμε θέλει να προμηθευτεί ένα κρεβάτι κάποιος άνθρωπος; Θα πηγαίνει να το παίρνει. Έτσι απλά.
(συνεχίζεται)
A
Χωρίς λεφτά;
Β
Είπαμε, λεφτά δε θα υπάρχουν.
A
Ποιος θα φροντίζει να είναι εκεί το κρεβάτι;
Β
Θα υπάρχουν άνθρωποι που αυτή θα είναι η δουλειά τους. Θα ξέρουν ποια είναι η ανάγκη της περιοχής τους. Αν υπάρξει κάποιο πρόβλημα που δεν μπορούν να το λύσουν οι άνθρωποι αυτοί, τότε μόνο θα επεμβαίνει μια τοπική Επιτροπή που θα έχει όλα τα δεδομένα ώστε να δώσει τη λύση.
A
Και έτσι θα πηγαίνει να παίρνει ένα κρεβάτι όποιος θέλει;
Β
Έτσι. Και έτσι θα παίρνει και ό,τι άλλο του χρειάζεται. Από ένα μολύβι για να γράφει, μέχρι ένα αυτοκίνητο.
A
Και θα παίρνει όσα κρεβάτια θέλει κανείς;
Β
Όσα του χρειάζονται. Δηλαδή ένα. Δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να κοιμάται σε δυο κρεβάτια-τι λες;
A
Όχι, αλλά μπορεί κάποιος να θέλει να πάρει πέντε κρεβάτια ή πέντε αυτοκίνητα. Θα
μπορεί;
Β
Δε θα βρεθεί κανένας τέτοιος. Γιατί κάποιος να γεμίσει το σπίτι κρεβάτια και να μην έχει τόπο να κουνηθεί; Και τι να τα κάνει πέντε αυτοκίνητα αφού ένα μόνο του χρειάζεται για τη δουλειά και για τη διασκέδασή του και αφού θα έχει αμέσως και τα δυο;
A
Ας πούμε ότι του χάλασε το αυτοκίνητο. Τι θα γίνει τότε;
Β
Θα πάει να πάρει αμέσως ένα άλλο ώσπου να επισκευαστεί το δικό του.
A
Μπορεί κάποιος να θέλει να έχει καλλίτερο αυτοκίνητο. Θα μπορεί να πάρει;
Β
Αν η δυνατότητα της κοινότητας θα μπορεί να του ικανοποιήσει μια τέτοια επιθυμία, να διαλέγει δηλαδή μεταξύ περισσότερων από ένα είδος αυτοκινήτου, τότε φυσικά θα του αλλάξει το αυτοκίνητο με ένα καλλίτερο. Αυτό όμως θα προϋποθέτει ότι πρώτα έχουν ικανοποιηθεί όλες οι πρωτεύουσες ανάγκες όλων των επί γης ανθρώπων, και ακόμα όλων οι ανάγκες για αυτοκίνητο. Αν όμως μόνο ένας τύπος αυτοκινήτου υπάρχει, τότε δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να έχει κανένας άλλην επιλογή.
Αν δηλαδή η κοινότητα μπορεί να παράγει κι άλλα είδη αυτοκινήτων, τότε θα παράγει. Αυτό θα κανονίζεται από τις ώρες που θα αποφασίζουν να δουλεύουν οι άνθρωποι. Αν ας πούμε η κοινότητα δει πως όλοι έχουν όλα τα απαραίτητα και μπορεί να γίνει λόγος για ένα καλλίτερο αυτοκίνητο, τότε θα το φτιάξει. Ό,τι όμως καλλίτερο κατασκευάζεται, θα κατασκευάζεται για όλους. Και σε όλους θα επιμεριστούν οι ώρες εργασίας που απαιτούνται για την παραγωγή κάποιου καλλίτερου αγαθού, ή αν θέλεις κάποιου πολυτελέστερου αντικειμένου. Ας πούμε ότι για την παραγωγή ενός καλλίτερου αυτοκινήτου θα χρειαστεί οι άνθρωποι να δουλέψουν αντί τρεις ώρες την ημέρα, τρεις ώρες και ένα τέταρτο για ένα χρόνο. Αν αυτό το θέλουν οι άνθρωποι, τότε θα γίνει. Αν όχι, δε θα γίνει. Πάντως είτε γίνει ή όχι, θα γίνει ή δε θα γίνει για όλους. Έγινε κατανοητό αυτό ή δεν το είπα καλά;
A
Πολύ καλά μάλιστα. Ανατριχιαστικά καλά. Αν κατάλαβα καλά θα υπάρχει ένα είδος
αυτοκινήτου.
Β
Ναι.
A
Και το λες τόσο απλά; Πού είναι η ποικιλία που δίνει ομορφιά και ίσως αξία στη ζωή;
Β
Η ποικιλία δίνει ομορφιά και ίσως αξία, όμως σήμερα την ποικιλία την έχουν λίγοι ενώ οι πολλοί δεν έχουν καμία επιλογή. Αυτό θα ήθελες να συμβαίνει; Τότε ξαναγυρίζουμε στο σήμερα, το οποίο η ανυπαρξία χρημάτων καταργεί.
Πιο κάτω όμως θα δεις ότι η ποικιλία θα υπάρχει και μάλιστα μεγαλύτερη από ό,τι σήμερα. Οι άνθρωποι θα είναι ευτυχισμένοι τότε και δεν είναι το καλλίτερο αυτοκίνητο που θα τους κάνει ευτυχισμένους.
Α
Κι αν κάποιος θέλει να τρέξει με εκατόν ογδόντα χιλιόμετρα θα μπορεί με το αυτοκίνητο που θα παίρνει;
Β
Τότε οι άνθρωποι θα τρέχουν με τόσα χιλιόμετρα, όσα είναι ασφαλή για τους ίδιους και για τους άλλους. Δεν μπορώ να ξέρω πόσα θα είναι τα χιλιόμετρα με τα οποία θα επιτρέπεται να τρέχουν οι άνθρωποι τότε. Είναι σίγουρο όμως πως όποιος θέλει να τρέξει με το αυτοκίνητο πολλά χιλιόμετρα την ώρα, θα υπάρχουν πίστες ειδικές και ειδικά αυτοκίνητα, όπου θα μπορεί να το κάνει. Οι μεγάλες ταχύτητες θα είναι ένα χόμπυ τότε, που θα μπορεί να το ικανοποιήσει κάποιος όποτε θέλει.
Όλοι όμως, στη δουλειά και στη διασκέδαση θα πηγαίνουν με όσα χιλιόμετρα παρέχουν ασφάλεια.
A
Μάλιστα. Και πόσες ώρες θα δουλεύει ο άνθρωπος τότε; Κάτι είπες για τρεις ώρες την ημέρα...
Β
Όλοι θα εργάζονται τόσες ώρες την ημέρα όσες και οι άλλοι, ή ισοδύναμες ώρες με τους άλλους.
Πόσες θα είναι οι ώρες αυτές δεν ξέρω, σίγουρα όμως πολύ λιγότερες από το σημερινό οχτάωρο. Και η αύξηση ή η ελάττωση των ωρών εργασίας των τότε ανθρώπων, θα γίνεται με τη θέληση των ίδιων των εργαζόμενων, δηλαδή όλων των ανθρώπων της παγκόσμιας κοινότητας ή της τοπικής κοινότητας.
A
Ίδιες ώρες θα εργάζεται ο ανθρακωρύχος και ίδιες ο πωλητής-με συγχωρείς-ο εργαζόμενος σε ένα κατάστημα όπου η δουλειά του είναι ευκολότερη; Και αυτό θα είναι ισότητα; Ή μήπως δε θα υπάρχουν ανθρακωρύχοι τότε;
Β
Μπορείς αν θέλεις να γίνεσαι ειρωνικός ή ακόμα και σαρκαστικός. Όμως όταν παίρνεις απαντήσεις που καταρρίπτουν την ανάγκη να φέρεσαι ειρωνικά δε θα αιστανθείς άσχημα; Εμένα αυτό δε με ενοχλεί, οι απαντήσεις θα δίνονται στις ερωτήσεις σου έτσι ή αλλιώς. Λοιπόν, σωστή η απορία σου. Ο εργαζόμενος λοιπόν σε ανθρακωρυχείο, θα εργάζεται πολύ λιγότερες ώρες την εβδομάδα από όσες οι άλλοι και θα παύει να εργάζεται πολύ νωρίτερα στη ζωή του από όσο οι άλλοι. Αυτό θα γίνεται με υπολογισμούς ειδικών στο θέμα. Έτσι όλοι οι άνθρωποι θα έχουν από τη δουλειά τους ίδια επίπτωση στη ζωή τους και σε όλες τις δραστηριότητες που την απαρτίζουν.
A
Ποιος θα τα καθορίζει όλα αυτά; Είπες κάτι για μια Επιτροπή.
(συνεχίζεται)
Β
Είπα για Επιτροπή, αλλά ακόμα είπα πως αυτή δε θα ασχολείται με οτιδήποτε πλην αν υπάρξει κάποιο πρόβλημα. Οι άνθρωποι από το σχολείο τους θα ξέρουν τα βασκικά της κάθε δουλειάς. Θα είναι λοιπόν ρουτίνα γι αυτούς
οι κανόνες της κάθε δουλειάς και αυτό, μαζί με την ικανότητά τους να λύνουν προβλήματα, πολύ λίγες επεμβάσεις θα αφήνουν για την κάθε επιτροπή. Και αυτά θα είναι πραγματικά άλυτα από αυτούς προβλήματα. Γιατί δε θα έχουν κέρδος κανένα από τη μη λύση από τους ίδιους, του κάθε αναφυόμενου προβλήματος.
A
Και κάποιος που βαριέται να δουλεύει δε θα μπορεί να τεμπελιάζει στη δουλειά;
Β
Φίλε μου, αν στο σπίτι σου πρέπει να γίνει μια δουλειά και αναλάβεις να την κάνεις εσύ και η γυναίκα σου, θα έχει να κερδίσει κάτι η γυναίκα σου αν σε κοροϊδεύει και δε δουλεύει; Όχι. Θα καταφέρει να πάει πίσω η ίδια της-η ίδια σας η δουλειά. To ίδιο και τότε. Αν κάποιος δε δουλεύει, θα ξέρει ότι θα πάει πίσω η κοινή δουλειά και αυτό θα είναι άσχημο για όλους, άραγε και για τον ίδιο. Διαφορές βέβαια λόγω ιδιοσυγκρασίας θα υπάρχουν και θα λαμβάνονται υπόψι, μάλιστα πριν από την τοποθέτηση κάποιου σε δουλειά.
A
Όλα θα είναι κοινά δηλαδή.
Β
Φυσικά. Όλοι θα δουλεύουν το ίδιο και όλοι θα έχουν όλα.
Β
Ισότητα.
A
Ισότητα. Και τώρα που μιλήσαμε για σπίτι, το σπίτι θα το δίνει η κοινότητα σε καθέναν- έτσι δεν είναι;
Β
Ναι.
A
Και αν θέλω εγώ να φτιάξω μόνος μου ένα σπίτι δε θα μπορώ;
Β
Ας το δούμε το θέμα. Μόνος του κανείς
μπορεί να χτίσει σπίτι;
A
Να πάρει και μερικούς φίλους και να χτίσει ένα σπίτι να μένει.
Β
Αν αυτό το κάνει στις ελεύθερες ώρες του, θα μπορεί να το κάνει, γιατί θα διαθέτει όπου θέλει τις ελεύθερες ώρες του. Θα συνεχίσω όμως να σε ρωτώ. Ποιοι θα βοηθήσουν τον άνθρωπο αυτόν να φτιάξει το σπίτι του;
A
Οι γείτονες. Και ύστερα θα τους βοηθήσει αυτός να χτίσουν το δικό τους.
B
Τώρα περιγράφεις ακριβώς αυτό που ήδη θα γίνεται από την κοινότητα. Και η κοινότητα αυτό κάνει. Ειδικοί χτίζουν σπίτια ο ένας βοηθώντας τον άλλο. Τι περισσότερο θα κάνει αυτός που θέλει να το χτίσει με φίλους; Φίλοι θα του το χτίσουν έτσι κι αλλιώς και αυτός θα βοηθήσει φίλους να χτίσουν το δικό τους. Μια φιλική κοινότητα θα είναι όλοι.
A
Έχεις δίκιο. Όμως αν κάποιος θέλει να έχει κι ένα δεύτερο σπίτι;
Β
Αν μπορεί να έχει καθένας ένα δεύτερο σπίτι, τότε όλοι θα έχουν και θα έχει και αυτός που θέλει όπως λες να χτίσει και ένα δεύτερο μόνος του. Οπότε δε θα χρειάζεται να το χτίσει μόνος του αφού, όπως σε όλους, θα έχει δοθεί και σ' αυτόν ένα σπίτι. Κατανοητό;
A
Κατανοητό αλλά θα επιμείνω. Κάποιος θέλει να έχει πέντε σπίτια για να μπορεί να πηγαίνει σε όποιο θέλει. Θα μπορεί;
Β
Θα ξαναπώ ότι θα είναι τελείως απίθανο σε μια τέτοια κοινωνία να βρεθεί κάποιος
άνθρωπος που να έχει κάποια τέτοιαν απαίτηση. Όμως έστω, για τη συζήτηση ας υποθέσουμε πως υπάρχει ένας τέτοιος. Ένας δηλαδή ανάστροφος επαναστάτης. Επαναστατεί για να γυρίσει τον κόσμο προς τα πίσω.
A
Πες το έτσι. Όμως το πράγμα έτσι σου το θέτω. Τι θα κάνει η κοινότητα τότε; Θα κλείσει τον άνθρωπο στη φυλακή; Ή μήπως θα τονε πάει σε δικαστήριο; Και πώς, αφού δεν υπάρχουν δικαστήρια στην τότε κοινωνία;
Β
Και βέβαια δεν υπάρχουν, Λοιπόν να τι θα κάνει η κοινότητα
Θα του πει αυτού του ανθρώπου ότι μπορεί να έχει όσα σπίτια θέλει, αφού θα φτιάξει μόνος του. Και θα του πει: "Φίλε μου, μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα είναι ένας τόπος ακατοίκητος και εκεί μπορείς να πας αν θέλεις να φτιάξεις τα σπίτια σου. Κανείς δε θα σε εμποδίσει. Θα φτιάξεις όσα σπίτια θέλεις".
Όμως να φτιάξεις μόνος σου ένα σπίτι προϋποθέτει πολλές άλλες εργασίες και πολλά υλικά πριν: λάξεμα πετρών, τούβλα, ξύλα, πρόκες, κεραμίδια, μπογιές και ό,τι άλλο
χρειάζεται για να χτιστεί ένα σπίτι. Καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι αδύνατο και τότε θα καταλάβει ο "επαναστάτης" σου ότι ζητάει κάτι αδύνατο.
Και αν πάει και μόνος του χτίσει τα σπίτια, τότε η κοινότητα θα τον παρακαλέσει να της πει πώς τα κατάφερε, ώστε κι αυτή να φτιάξει για τους ανθρώπους πέντε πέντε τα
σπίτια Και ο άνθρωπος αυτός, αν υπάρξει κάποιος, θα ανακηρυχτεί ευεργέτης της ανθρωπότητας.
A
Και φυλακές δε θα υπάρχουν;
Β
Αυτό το είπαμε. Στις φυλακές μπαίνουν εκείνοι που κλέβουν , σκοτώνουν η κάνουν κάποια άλλη αξιόποινη πράξη. Τότε όμως δε θα υπάρχουν αξιόποινες πράξεις, αφού ούτε κλοπές θα γίνονται ούτε φόνοι, γιατί και τα δύο γίνονται όταν κάποιος θέλει γα πάρει κάτι από κάποιον που το έχει, ενώ αυτός δεν το έχει. Και τοτε, όπως είπαμε, θα τα έχει όλα κάθε άνθρωπος.
A
Κοσμήματα δε θα υπάρχουν τότε;
Β
Θα υπάρχουν.
A
Και δε θα θέλει κάποιος να πάρει ένα κόσμημα από κάποιον άλλο, ας πούμε μια
γυναίκα να έχει το κόσμημα που έχει μια άλλη;
Β
Και κοσμήματα τα τότε θα υπάρχουν για όλους και για όλες, όσα μπορούν να φτιαχτούν. Και αν πρόκειται για κάποιο κόσμημα που η φύση έχει φτιάξει και δεν μπορεί η τεχνολογία να κάνει τέτοιο ίδιο, τότε τα τέτοια κοσμήματα θα υπάρχουν στο γραφείο της γειτονιάς ή της πόλης κλπ και όποια κυρία θέλει να τα φορέσει θα πηγαίνει να τα παίρνει. Ύστερα από τη χρήση τους θα τα επιστρέφει, για να τα βάλει όποια άλλη κυρία θελήσει.
A
Εγκλήματα όμως γίνονται για τη γυναίκα. Κάποιος θα θέλει μια όμορφη γυναίκα που την έχει παντρευτεί ένας άλλος. Τι θα γίνει σε αυτές τις περιπτώσεις;
Β
Μα φίλε μου ποιος σου είπε πως θα υπάρχει γάμος στην τότε κοινωνία;
Ο έρωτας θα είναι κοινός όπως όλα.
A
Κοινοκτημοσύνη των γυναικών;
Β
Αντρών και γυναικών-ισότητα.
A
Και τα παιδιά; Κοινά κι αυτά;
Β
Βεβαίως.
A
Δηλαδή θα κάνω εγώ ένα παιδί και θα το
παίρνει άλλος;
Β
Πώς τα λες έτσι φίλε μου… μα βέβαια δεν μπορείς να τα πεις αλλιώς-με τη σημερινή
κατάσταση έτσι θα τα έβλεπε οποιοσδήποτε τα τότε πράγματα.
A
Δηλαδή δεν είναι έτσι αλλά εγώ τα βλέπω έτσι; Κάθε άντρας θα κάνει έρωτα με όποια γυναίκα θέλει και κάθε γυναίκα με όποιον άντρα θέλει ναι ή όχι; Τα παιδιά τα δικά μου θα ζουν με κάποιον άλλο ή όχι;
Β
Και βέβαια. Έτσι είναι.
Α
Και αυτό είναι καλό; Και αυτό είναι πρόοδος;
Β
Και βέβαια είναι.
A
Πώς; Με ποιον τρόπο; Πες μου.
Β
Μα δε με αφήνεις με τις συνεχείς ερωτήσεις σου.
A
Ορίστε, σε ακούω.
Β
Ευτυχώς. Λοιπόν, πρώτα ας κοιτάξουμε το θέμα των γυναικών. Γάμος όπως είπα δε θα υπάρχει. Κάθε γυναίκα μετά τη δουλειά της θα πηγαίνει σε ένα σπίτι που θα είναι ορισμένο γι αυτήν για την περίοδο εκείνη. Εκεί θα πηγαίνει να μείνει μετά τη δουλειά του και ένας άντρας, που και γι αυτόν το σπίτι θα έχει όπως και για τη γυναίκα οριστεί. Και εκεί οι δυο τους θα ζουν σαν αντρόγυνο για την περίοδο εκείνη. Ερωτήσεις μέχρι εδώ;
A
Πολλές. Ποιος θα ορίζει σε ποιο σπίτι θα
πηγαίνει κάθε γυναίκα και κάθε άντρας;
Β
Η τοπική Επιτροπή βάσει μόνο του καταλόγου των μελών της. Στην ουσία το πράγμα θα γίνεται αυτόματα, μιας και θα μπορεί καθένας και κάθε μία να βλέπουν τον κατάλογο αν δεν τον έχουν μάθει ακόμα,
A
Πόσο θα κρατάει το διάστημα που θα ζουν
μαζί δυο μέλη, ο ίδιος άντρας και η ίδια
γυναίκα;
Β
Αυτό θα ποικίλλει, εξαρτώμενο από διάφορες συνθήκες κάθε φορά. Θες να υποθέσω; Από μία έως τριάντα ημέρες.
A
Και αν δεν αρέσει ο άντρας στη γυναίκα; Και
αν δεν αρέσει η γυναίκα στον άντρα;
B
Εδώ έφτασες στο καίριο σημείο της υπόθεσης, που είναι και το καίριο θέμα της
ζωής-στον έρωτα. Με ένα λόγο θα σου έλεγα μόνο πως τότε, όλοι οι άντρες και όλες οι γυναίκες θα είναι όμορφοι και όμορφες. Επειδή ξέρω όμως πως θα με ρωτήσεις ώς θα είναι αυτό δυνατό, θα σου το πω με όσοκαλλίτερο τρόπο μπορώ ώστε να γίνει
κατανοητό. Θα σου έχει τύχει να δεις κάποια γυναίκα πανεμορφη, που όμως και αν σε πλήρωναν δε θα ήθελες να κάνεις έρωτα μαζί της. Και θα σου έχει τύχει να συναντήσεις και γυναίκες που ενώ είναι άσχημες, εντούτοις θα ήθελες
να πάς στο κρεβάτι μαζί τόυς. Μη βιαστείς να μου πεις όχι, γιατί να τι θα σου
πω κατόπιν. Mια γυναίκα με κακή ψυχή, μια γυναίκα εγωίστρια, υπερόπτις, φωνακλού, κακότροπη, έστω και αν το σώμα της διαθέτει τις καλλίτερες αναλογίες, θα σου άρεσε; Όχι βέβαια. Ενώ αντίθετα, μια γυναίκα που έχει όλες τις ψυχικές χάρες, όσο και αν το σώμα της είναι κακοφτιαγμένο, θα ήτανε για σένα καλή για
να κάνεις έρωτα μαζί της. Χρησιμοποιώ αυτό το παράδειγμα αν και δεν μπορεί κανείς να παίρνει παραδείγματα για κείνον τον κόσμο από αυτόν εδώ, επειδή εκεί, αυτά δε θα ισχύουν ούτε σαν παραδείγματα. Μα θέλω με το παράδειγμά μου αυτό να σου
δείξω το πεδίο πάνω στο οποίο θα βασίσω την απάντησή μου στο ερώτημά σου. Τότε λοιπόν, όλες oι γυναίκες θα είναι όμορφες, γιατί όλες οι γυναίκες θα είναι η προσωποποίηση του Καλού, όπως εξάλλου και οι άντρες.
Τότε δε θα μετράει καθόλου η ομορφιά του κορμιού αλλά η ομορφιά της ψυχής, που θα είναι ίδια σε όλους και σε όλες. Ούτε θα υπάρχουν οι υπολογισμοί, οι υποκρισίες, οι κρυψίνοιες, το συμφέρον τέλος, που μολύνουν κάθε επαφή στον κόσμο μας ετούτον. Ούτε θα υπάρχουν οι άλυτες καθημερινές ανάγκες, τα προβλήματα, η κόπωση, το κλάμα, η στενοχώρια, που όλα αυτά κάνουν πολλές φορές τον έρωτα μιαν αναγκαία αγγαρεία. Αλλά πάλι θα έρθουμε στα δικά μας, τα σημερινά, γιατί πάλι θα σου μιλήσω με τη γλώσσα του κόσμου μας: όλες οι γυναίκες τότε, από εμφάνιση, θα είναι όπως οι πλούσιες γυναίκες της εποχής μας που για να είναι όμορφες κάνουν χίλια δυο. Τότε οι γυναίκες θα είναι έτσι χωρίς να προσπαθούν καθόλου' και επιπλέον χωρίς το άγχος της σημερινής κοινωνίας.
Αυτά σαν μια μικρή ιδέα του πώς θα είναι τότε η γυναίκα.
Η γυναίκα θα είναι επιθυμητή επειδή είναι γυναίκα, όχι επειδή είναι "όμορφη", γιατί η ομορφιά τότε θα έχει βρει το αντικείμενό της και σ' αυτό κανένα ρόλο δε θα έχουν οι όποιες καμπύλες του σώματος των ανθρώπων. Όλοι οι άνθρωποι θα είναι ωραίοι πραγματικά από μιαν εσωτερική ωραιότητα που θα λάμπει στα μάτια τους και θα κάνει την ομορφιά του κορμιού ασήμαντη μπροστά της, Τότε θα βλέπει ο άντρας τη γυναίκα στα μάτια και δε θα χορταίνει να τα κοιτάζει μιας και μέσα τους θα βλέπει το Καλό, το Αιώνιο, το Αγαθό. Ομορφιά τότε θα είναι η Φύση. Και η Φύση θα
είναι η Ομορφιά. Ο έρωτας λοιπόν του άντρα με μια γυναίκα θα είναι πάντοτε ωραίος και όσο ποτέ δεν υπήρξε μέχρι σήμερα απολαυστικός, Αλλιώς δεν έχω πώς να σου το πω.
A
Ποικιλία λοιπόν εραστών και εραστριών.
Β
Ακριβώς. Και αν θυμάσαι είχες φοβηθεί πιο πάνω πως δε θα υπάρχει ποικιλία στη ζωή των τότε κατοίκων της γης. Τώρα φαντάζομαι θα έλειψαν οι φόβοι σου εκείνοι.
A
Ας πούμε πως έτσι θα είναι με τις γυναίκες. Τα παιδιά όμως; Τα παιδιά που θα γεννιούνται από τις ενώσεις αυτές τίνος θα είναι;
Β
Όλων αγαπητέ μου-όλων.
Α
Μα…
Β
Άσε με να συνεχίσω και όταν τελειώσω με ρωτάς. Τα παιδιά λοιπόν. Τα παιδιά, από τη στιγμή που θα γεννηθούν θα ανήκουν σε όλους, στην κοινότητα, στην ανθρωπότητα. Ειδικοί θα τα φροντίζουν ώσπου να μπορούν μόνα τους να εξυπηρετούνται. Δε θα έχουν καμία σχέση με τον πατέρα τους ή τη μητέρα τους.
Τυχαία μόνο μπορεί να συνυπάρξουν κάπου, όμως χωρίς να το ξέρουν. Προλαβαίνω την ερώτησή σου: ποιος θα αγαπάει τα παιδιά μου και θα τα φροντίζει τόσο καλά όσο θα τα φρόντιζα εγώ; Σου απαντώ λοιπόν πως αυτό θα το φροντίζουν όλοι.
Η αγάπη για τα παιδιά από τους ξένους, που σήμερα εξαντλείται στο δόσιμο ενός δώρου σ' αυτά ή στο χάιδεμα του κεφαλιού τους με ένα "να σας ζήσει!" στους γονείς, τότε θα είναι διαρκής και γεμάτη στοργή μέριμνα. Τα παιδιά θα μεγαλώνουν σε ένα ευτυχισμένο περιβάλλον και θα μορφώνονται ανάλογα με τις ικανότητές τους και όχι ανάλογα με την καταγωγή τους, την ευπορία η όχι των γονιών. Ένα απέραντο πάρκο όπου μέσα του θα χαίρονται ξένοιαστα θα είναι τότε κάθε τόπος για τα παιδιά.
Και κανένας δε θα νοιάζεται προσωπικά για το παιδί του, αφού ξέρει ότι το παιδί του θα έχει όλα τα καλά, κάτι που σήμερα ούτε να το διανοηθεί μπορεί ένας πατέρας και μια μητέρα ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει. Τότε κάθε παιδί θα είναι παιδί του καθενός. Αν κάποιος θελήσει να χαδέψει ένα καφαλάκι παιδικό, όποιο και αν διαλέξει αυτό θα είναι του παιδιού του. Γιατί όλα τα παιδιά θα είναι δικά του. Κάτι που ίσως δεν κατάλαβες;
A
Τι να πω, όλα τα κατάλαβα.
Β
Σ' ευχαριστώ που είσαι προσεχτικός μαθητής.
Όλα κοινά και όλα ωραία λοιπόν.
A
Και μέσα σ' αυτή την ομοιομορφία...
Β
Τώρα θα σε διακόψω εγώ-ποιος μίλησε για ομοιομορφία; Για κοινότητα σου μίλησα, όχι για ομοιομορφία.
A
Πώς θα διασκεδάζουν οι άνθρωποι αυτοί;
Β
Όπως θέλει ο καθένας, διαθέτοντας για το σκοπό αυτόν τις ελεύθερες ώρες του που θα είναι πολύ περισσότερες από όσες σήμερα. Και η διασκέδασή του θα είναι όποια αυτός διαλέξει από όσες υπάρχουν. Θέλει να παίξει ποδόσφαιρο, τέννις η όποιο άλλο παιχνίδι φανταστείς; Θα το κάνει. Θέλει να ικανοποιήσει την επιθυμία του για ένα χόμπυ του; Θα το κάνει. Και όλοι θα έχουν πρόσβαση σε κάθε μορφής διασκέδαση.
Α
Και αν το δικό μου χόμπυ είναι το ψάρεμα και το κολύμπι και δεν έχω κοντά εκεί που ζω θάλασσα;
Β
Θα πας να μείνεις σε ένα μέρος που έχει θάλασσα. Είναι τόσο απλό. To ίδιο και κείνος που του αρέσει το βουνό θα πάει στο βουνό να ζει. Και αν η δουλειά μου είναι στο βουνό πώς θα πάω στη θάλασσα; Η τοπική Επιτροπή που λες, πώς θα μου το επιτρέψει; Δε θα χάσει έναν εργάτη της;
Β
Η τοπική Επιτροπή θα σε διευκολύνει να πας όπου γης θέλεις. Για να διαλέξεις μάλιστα θα σου έχει ένα κατάλογο με λεπτομέρειες για το κάθε τι του τόπου όπου θα διαλέξεις να πας να μείνεις και να εργαστείς.
A
Και αν όλοι θέλουνε θάλασσα τι θα κάνει η όποια Επιτροπή;
Β
Φίλε μου στην κοινωνία που θα υπάρχει τότε, μέλημα θα είναι η ευτυχία του κάθε ανθρώπου. Αν εσύ νιώθεις ευτυχισμένος να ζεις στη θάλασσα κοντά, κανένας δε θα σου πει όχι. Και αν όλοι φύγουν από τα βουνά και κατέβουν στις θάλασσες, ας γίνει έτσι. To πιο ευέλικτο πράγμα στη γη επάνω θα είναι τότε η "διοίκηση" ας την πω έτσι, της ανθρωπότητας.Σήμερα συνηθίζεται να λέμε ότι με το χρήμα
όλα γίνονται. Φαντάσου τότε τι μπορεί να κάνει η συναδερφωσύνη, η κατανόηση, η
αγάπη, με ένα λόγο η έλλειψη χρημάτων.
A
Μα τότε κανείς δε θα ζει σε τόπους που το
κλίμα είναι άσχημο.
Β
Και βέβαια δε θα ζει. Για ποιο λόγο να το
έκανε αφού μπορεί να ζήσει σε ένα καλλίτερο
κλίμα;
Μπορεί, θεωρητικά μιλώντας το λέω αυτό, να
μη θέλει κανείς να ζει σε άλλην ήπειρο από
την Ευρώπη. Εάν είναι πράγματι εφικτό, θα
γίνει. Αν δεν μπορεί να γίνει θα παρθούν όλα
τα μέτρα για κείνους που θα αναγκάζονται να
ζουν σε άσχημες κλιματικά περιοχές, ώστε να
μην αισθάνονται παραμελημένοι.
Ας πούμε ότι σε ένα μέρος της γης μόνο
παράγεται ένας καρπός ή υπάρχει ένα ορυκτό
που είναι απαραίτητα για την ανθρωπότητα.
Τότε θα δουλέψουν άνθρωποι εκεί, με
δίκαιους όρους και συνθήκες όμως. Για
παράδειγμα ένας τέτοιος εργάτης, που
δουλεύει δηλαδή κάτω από αντίξοες
συνθήκες, θα δουλέψει δέκα χρόνια λιγότερο από τους άλλους ας πούμε, ή άλλα παρόμοια.
A
Θα μπορεί κανένας να ασχοληθεί με το περιβόλι του και να έχει δικές του αγνές ντομάτες, κολοκύθια και άλλα χορταρικά, ζαρζαβατικά και φρούτα;
Β
Και βέβαια θα μπορεί, όμως δε νομίζω ότι κανένας θα το κάνει.
A
Και γιατί παρακαλώ, αν αυτό θέλει;
Β
Γιατί όλα όσα θα παίρνει από το μαγαζί της γειτονιάς θα είναι όλα φρέσκα και αγνά σαν εκείνα που θα έβγαζε από τον κήπο του.
A
Καλά από διασκεδάσεις. Και οι τέχνες φαντάζομαι όμως πως θα ανθούν στην κοινωνία σου.
Β
Καλά το φαντάστηκες. Οι Καλές Τέχνες πράγματι θα είναι από τις κύριες ασχολίες των ανθρώπων, που τώρα θα είναι κοντύτερα προς το τέλειο που εξ ορισμού τους επιδιώκουν να παραστήσουν, αφού αυτό θα είναι κοντύτερα προς τη ζωή τους όπως θα είναι αυτή.
A
Θρησκεία θα υπάρχει;
Β
Όχι, αφού οι άνθρωποι θα έχουν όσα θέλουν από μόνοι τους, χωρίς να χρειαστεί να τους τα δώσει κάποιος θεός. Η επιστήμη, η οποία θα έχει πάρει τη θέση της θρησκείας, θα φροντίζει σαν καλή μητέρα για όλους, αντί όπως σήμερα να τους
εκμεταλλεύεται σαν κακή μητριά. Οι άνθρωποι θα μαθαίνουν για
πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, στο μάθημα της προϊστορίας τους.
A
Παράδεισος λοιπόν η ανθρώπινη ζωή.
Β
Ακριβώς.
A
Και οι τόσες έγνοιες και οι τόσες ταλαιπωρίες των σημερινών ανθρώπων θα αποτελούν παρελθόν; Και οι κλεψιές και οι βιασμοί και οι φόνοι;
Β
Βλέπω πως σε κάθε καινούργια σου ερώτηση, αυτή περιέχει και την απάντησή της. Πράγματι λοιπόν θα αποτελούν παρελθόν. Η ζωή θα είναι ανθρώπινη πραγματικά. Με τον κόπο που θα καταβάλουν οι άνθρωποι τότε, θα έχουν όλα όσα θέλουν, ενώ τώρα ο πολλαπλάσιος κόπος τους είτε κακοδιαχειρίζεται είτε γίνεται πλούτος στα χέρια λίγων. Μίλησες για φόνους και για βιασμούς και για κλοπές.
Οι όροι αυτοί δε θα βρίσκονται ούτε στα λεξικά πια.
ΤΕΛΟΣ
